(Westland, 21 april 2021). Wat eerst een amusant politiek blijspel leek wordt meer en meer absurdistisch, bizar theater. Een gemeenteraad, vooral de oppositie, die als een vuige kat almaar achter een voor zijn leven rennend muisje aan zit. Die het knaagdiertje keer op keer een oplawaai verkoopt waardoor het verdoofd blijft liggen. Dat, even later bij zinnen komend, weer wordt neergemaaid met een kattenpoot. Tot die kat het zat is, hem afmaakt, en opvreet.
Politieke insiders begrijpen inmiddels dat die grijze muis Westlands wethouder Leen Snijders is. De natuur is meedogenloos, de politiek ook.
Ingeslopen ambitie
Het zit Leen (Christenunie/SGP) natuurlijk ook maar niet mee. Er zijn dagen dat vriend en vijand hopen en bidden dat hij vrij is of verkouden thuis zit, omdat je dan zeker weet dat hij niet blundert of zoveel fouten maakt dat hij weer breeduit geslachtofferd wordt in de media.
Leen is een beschaafd en godvrezend mens die, hard maar oprecht, totaal niet geschikt is voor de functie als wethouderlijk bestuurder. Die staatkundig verantwoordelijkheidsbesef en ook bij hem ingeslopen ambitie met elkaar heeft vermengd. Die in de afgelopen 3 jaar zo zwaar heeft geleund op het ambtelijk apparaat dat zijn uitstraling die van een sprekende pop is. Aan wie menig raadslid uit mededogen maar geen onverwachte tussenvragen stelt omdat hij die niet geoefend heeft met zijn ambtelijke ondersteuners.
Medelijden
In het begin leek er nog op dat zijn beleidsbepalende ambtenaren hun meerkennis misbruikten om hun eigen ideeën te ventileren, maar inmiddels krijg je het gevoel dat ze die, in het persoonlijke contact, zo aardige man uit een soort beschermend medelijden er maar doorheen sleuren. Om hem in ieder geval te redden uit de oppositionele kattenklauwen. Wel risicovol, omdat Leen daardoor soms de indruk krijgt dat hij de zaken onder controle heeft. Soms denkt dat hij het vak inmiddels begrijpt.
Schaamtegevoel
De afgelopen week is het hem weer gelukt om bij talloze Westlanders de tenen te laten krullen, een ongekend schaamtegevoel te laten opkomen en hen in gedachten te laten hopen dat Leen alsjeblieft zoveel zelfrespect ontwikkelt dat hij zelf de politieke pijp aan Maarten geeft.
Geprangd door onderwerpen zoals niet uit te leggen giga-hoge grafrechten, toch maar niet groener maken van dorpscentra, gehakketak over Waterings kunstgras en daarna weer geharrewar over restafval. En over volle zakken die je aan speciale ‘kronen’ aan lantaarnpalen moet ophangen, terwijl onderzoek aantoont dat vrijwel niemand daar op zit te wachten.
Smeken
Je zou bijna de gemeenteraad willen smeken om motie van wantrouwen tegen hem in te dienen. Als redmiddel, uit menselijkheid, uit collegialiteit. Eigenlijk zou zijn eigen fractie van Christenunie/SGP dat moeten doen, daar weten ze immers precies wat oprechte barmhartigheid betekent.
Leen moet nog op de kop af 329 dagen. Dat gun je niemand. Er zijn debatjes dat je hem digitaal thuis met (nog steeds) IKEA-blokkenbehang op de achtergrond ziet en hoort ploeteren. Dat je hem zou willen toeschreeuwen: Stop ermee! Maar even later zie je hem dan weer opveren als een soort masochist die de verbale, soms pijnlijk beledigende tegenstroom als satisfactie lijkt te beleven.
Dan denk je heel even zelfs te zien dat hij volgend jaar wil doorgaan. Volgens de familie zou hij als 64-jarige best nog een termijn mee kunnen. Maar die zijn subjectief, hem elke dag thuis op de bank hebben is natuurlijk ook niet alles.
Rien van den Anker
Ik zou mij kunnen voorstellen dat deze wethouder de columns niet meer leest. Of misschien juist wel.
Uit eigen ervaring weet ik dat dit een scherpe en helaas ware analyse is.
Het cynisme druipt ervan af maar de boodschap van de columnist is duidelijk. Wethouder Snijders is ziende blind en horende doof, zo denk ik dat hij ook spreekt.
Vanuit het college hoor ik vaak dat een wethouder iemand is die zich aan de wet moet houden. Dat zal wethouder Snijders vast wel doen maar als bestuurder zou hij ook moeten sturen. En daar ontbreekt het compleet aan.
Geniaal idee om zijn eigen fractie te vragen hem de laan uit te sturen. Zó hoort democratie te werken.